Herkesin eksikliklerinde eşit olduğu bir şehirde...

Rüzgarın sigaramı benimle paylaşmaktan çekinmediği esnada, saçlarımla savaşırken düşündüğüm; "Herkesin eksikliklerinde eşit olduğu bir şehirdi burası." Her yıl hayatımın en keskin kararlarını aldığım Şubat aynın ilk günlerinden birinin sabahında, hayatımdan tamamen çıkarmaya kararlıydım onu. Hayatımdan çoktan çıkmıştı oysa ama ben, aklımdan ve kalbimden çıkarmamak için direnmiştim. Artık bende kalmayı hak etmediğine tamamen inanmış ve şimdi yürüdüğüm gibi yoluma devam etmeye karar vermiştim.Onunla eksildiğim o hayatı onunla tamamlamaya çalışmak kadar büyük bir yanılgı olamazdı. Ona rağmen onu sevmek büyük bir yürek istiyordu, o yürek bende vardı  ama  zaten yalnızdım. Bu sabah, onu boşalttım içimden. Ve işte şimdi gerçekten yeni bir hayata adım atıyordum . Yine bir Şubat ayı ve yine ne istemediğimi bilerek yoluma devam edecektim.